ZDROWIE

Eskulap, czyli grecki Asklepios, to patron lekarzy.
Według mitologii greckiej miał on równie boskich szynów i córki, wyspecjalizowane w różnych dziedzinach medycyny.
Panacea lub inaczej Panakeia uważana była za eksperta w dziedzinie wszelkich środków leczniczych. Brzmienie i sens słowa panaceum można oczywiście odnosić również i do jej imienia, chociaż ściślejsze jest niewątpliwie wskazanie jego pochodzenia od greckiego pan (wszystko) i akeia (od akeisthai - leczyć).
Przy okazji przypomnijmy, że druga córka Asklepiosa, Hygieja (greckie: hygieia - zdrowie) przeszła do naszego słownictwa terminem higiena. Żywiła ona święte węże ojca, przy pomocy których dokonywano cudownych ozdrowień.
Kult węży i przypisywanie im specjalnych właściwości przez prymitywną medycynę nie ogranicza się zresztą tylko do starożytnej Grecji, ale antyczni lekarze greccy jadali nawet mięso węża, aby dzięki temu zdobyć większe kwalifikacje lekarskie.



Jeżeli dzisiaj obchodzisz swoje 40 urodziny, 
to Twoja krew przepłynęła już 
ponad 21 milionów razy przez Twoje ciało. 

Zanim skończysz czytać tę informację, przewędruje jeszcze dwukrotnie przez cały układ krążenia, transportując z pluc tlen do wszystkich zakątków organizmu. Ten tlen, przyswajany z wdychanego przez Ciebie powietrza, jest podstawowym surowcem procesów chemicznych, składających się na zjawisko życia.
Po drodze krew pobiera z jelit produkty trawienia, które przenosi do wątroby. Stąd rozprowadza do mięśni cukry, stanowiące paliwo energii a do tkanek białka, niezbędne dla ich rozwoju i naprawy. Zbiera też zewsząd zużyty tlen w postaci dwutlenku węgla i odprowadza go z powrotem do płuc.Inne odpadowe resztki trafiają z krwią do nerek.
Poza funkcjami transportowymi krew spełnia również zadania łącznościowe, przenosząc tam i z powrotem pomiędzy mózgiem i gruczołami wewnętrznego wydzielania, wytwarzającymi hormony, zaszyfrowane składem chemicznym polecenia. Jednocześnie cały układ krwionośny patroluje bez przerwy wielka flotylla wyspecjalizowanych komórek ochronnych, których funkcje polegają na zabezpieczaniu organizmu przed inwazją chorób, względnie przed mechanicznymi uszkodzeniami ciała. 
Krew przetaczana jest przez serce, stanowiące w istocie kombinację dwóch umięśnionych pomp. Jedna z nich tłoczy krew do płuc, gdzie następuje pozbycie dwutlenku węgla i pobranie czystego tlenu. Z tym życiodajnym ładunkiem krew powraca do drugiej pompy, która przetacza ją do tętnic. Tętniczymi szlakami dociera do sieci włoskowatych naczyń krwionośnych, zaopatrujących w tlen tkanki całego organizmu.
Gdy zachowujemy całkowity spokój, rytm pracy serca, wyrażony normalnym pulsem, wynosi u mężczyzn 70 uderzeń na minutę, u kobiet 80 uderzeń na minutę. Za każdym z tych uderzeń serce przepompowuje tyle krwi, ile zmieściłoby się w połowie filiżanki od herbaty. Ale podczas wysiłku, np. przy szybkim biegu, serce może przetoczyć nawet ponad 20 litrów krwi na minutę.

Za 30 lat, kiedy obchodzić będziesz swoje 70 urodziny, 
Twoje serce zaliczy już na swoim koncie
około ćwierć miliarda litrów krwi przetłoczonej
w prawie 3 miliardach uderzeń.



Serce ludzkie pauzuje
przez około szóstą część sekundy pomiędzy kolejnymi uderzeniami.
Praktycznie "nie pracuje" więc ono przez jedną szóstą część życia każdego z nas.



Kawałek skóry ludzkiej
o rozmiarach przeciętnego znaczka pocztowego zawiera w przybliżeniu:
- trzy miliony komórek
- jeden metr włoskowatych naczyń krwionośnych
- cztery metry włókien nerwowych
- sto gruczołów potnych
- pietnaście gruczołów tłuszczowych
- dwadzieścia pięć końcówek nerwów.
----------------------------------------------------------
Wymówienie każdego słowa wymaga użycia 
aż siedemdziesięciu dwóch większych i mniejszych mięśni.
----------------------------------------------------------
Kichnięcie jest niemożliwe przy otwartych oczach.
----------------------------------------------------------
Struny głosowe u kobiet są krótsze niż u mężczyzn.
Stąd wyższe ich tony, jak również mniejsze zużycie powietrza na ich uruchomienie.
Kobiety mogą mówić więcej przy mniejszym wysiłku.

W komunikatach prasowych o wypadkach spotyka się informacje o ofiarach,
które "nie odniosły obrażeń, lecz doznały szoku".
Brzmi to może uspokajająco, ale taki szok może być niezwykle groźny. 
Szok, czyli wstrząs, to zespół objawów, stanowiących reakcję ustroju na ciężki uraz lub działanie innych szkodliwych czynników. Bywają wstrząsy pourazowe, krwotoczne, oparzeniowe względnie bakteryjne, ale tu zająć się chcemy wstrząsami psychicznymi, a więc tymi zdarzającymi się nawet bez widocznych obrażeń.
Pod wpływem ciężkich przeżyć i emocji następuje pobudzenie centralnego układu nerwowego, przekraczające granice wytrzymałości. Specjalista w tej dziedzinie, psychiatra dr Wiliam Sargant wyjaśnia, że "głęboko zszokowani ludzie są całkowicie zmrożeni". Znajdują się oni w stanie ostrej inhibicji, czyli chorobliwego zahamowania impulsów, co oznacza w praktyce całkowity bezwład. Nie są zdolni do poruszania się, jedzenia, nawet do oddawania moczu. 
Przedłużający się okres takiego bezwładu może ich zabić.
Dr Sargant uważa, że połowa tonących ginie właśnie na skutek strachu i wywołanego nim wstrząsu, a nie z wyczerpania czy dostania się wody do płuc. "Paraliżuje ich strach" - jak to się często mówi, nie identyfikując tego stanu z wstrząsem psychicznym.

W słowniku medycznym Tabera wymieniono 211 ludzkich fobii a między innymi takie jak  stasifobia (strach przed staniem),  basifobia (strach przed chodzeniem)  oraz stasibasifobia (strach przed staniem i chodzeniem).

"Ludzie nie zdają sobie sprawy z różnicy między obawą przed czymś, a fobią
stanowiącą uporczywy lęk i absolutne przerażenie występujące wobec konkretnego obiektu". Zdanie to pochodzi z angielskiej broszurki medycznej, popularyzującej problematykę leczenia chorobliwych stanów lęku przed określonymi sytuacjami, zjawiskami, względnie przedmiotami.
Autor broszurki - Joyce Emerson - przestrzega przed lekceważeniem fobii,
które są jednostkami chorobowymi wymagającymi leczenia podobnie jak inne,
bardziej znane dolegliwości. Wymienia przy tym nie tylko takie przypadki jak
klaustrofobię - czyli lęk przed zamkniętą przestrzenią, lub przeciwwstawną jej
agorafobię - lęk przed przestrzenią otwartą, lecz również fobie wywoływane przez
wodę, ogień, peruki, futra, wysokie budynki, spiczaste przedmioty, ruch uliczny,
dzwonek telefonu, widok krwi czy odgłosy burzy.
Emerson ocenia, że około pół miliona Brytyjczyków cierpi na różne ciężkie stany chorobliwych lęków. Wynosi to prawie jeden procent ludności Wielkiej Brytanii
i stanowi już poważny problem dla tamtejszej służby zdrowia.

-------------------------------------------------------------------