• ustawiczny wzrost wymagań w odniesieniu do kwalifikacji zawodowych
• stałe zagrożenie własnej pozycji, związane m.in. z konkurencją
• konflikty w stosunkach między ludźmi
  trudności w realizacji dążeń osobistych, doprowadzające do frustracji
• ustawiczny pośpiech w życiu codziennym, a zwłaszcza w pracy zawodowej
• ograniczanie wysiłku fizycznego, a więc brak należytej zaprawy fizycznej
• zbyt częste przebywanie w hałasie
• mechanizacja pracy oraz automatyzacja jej, które ograniczają osobniczą przedsiębiorczość pracownika
• przebywanie w środowisku wielkomiejskim - cechującym się ustawicznym pośpiechem i gorączkowym rytmem - które stwarza wiele bodźców przeciążającychukład nerwowy człowieka.

Wszystkie powyższe czynniki sprowadzane są do wspólnego mianownika: jest to nagromadzenie się różnych sytuacji stresowych (różnorodne naciski, trudne zadania, konflikty), które wyzwalają w człowieku silne napięcie emocjonalne, utrudniające wykonanie zadań lub dezorganizujące działanie człowieka.
Powyższe sytuacje stresowe stają się przyczyną nerwic i zaburzeń psychosomatycznych. Jednocześnie należy podkreślić, że cywilizacja, oprócz tego, że stwarza nadmiar pewnych stresów obciążających system nerwowy i niekorzystnie wpływających na zdrowie człowieka, staje się barierą, która chroni człowieka przed nadmiarem pewnych bodźców wzbudzających silne emocje. Bariera ta może czasem być tak silna, że ogranicza dopływ tych bodźców w stopniu szkodliwym dla zdrowia człowieka. Tak więc funkcja bariery chroniącej w stopniu przesadnym dopływ bodźców wzbudzających napięcie emocjonalne może także stawać się czynnikiem nerwicorodnym.To szkodliwe działanie odbywa się na drodze wyzwalania patologii nudy i niedoboru czynników zwiększających napięcie emocjonalne; niedobór ten jest tak znaczny, że wpływa destrukcyjnie na sprawność działania człowieka oraz w ogóle negatywnie na jego stan psychiczny.

W powstawaniu zaburzeń nerwicowych dużą rolę odgrywają różnorodne konflikty. Potocznie przyjęło się, że konflikty doprowadzają do powstawania zaburzeń nerwicowych; nie jest to jednak pełna prawda. Istnieje bowiem w życiu codziennym człowieka wiele konfliktów, które są zjawiskiem zwykłym, normalnym, nie wiodącym do powstawania jakichkolwiek zaburzeń nerwicowych. Nie wszystkie więc konflikty są chorobotwórcze. Aby takimi być, muszą spełniać określone warunki jakościowe i ilościowe. Trzeba przy tym nadmienić,że rozróżnia się dwa podstawowe typy konfliktów:

• konflikty intrapsychiczne, a więc rozgrywające się w psychice jednego człowieka
• konflikty interpersonalne (czyli międzyosobnicze, a szerzej mówiąc - konflikty międzyludzkie), tj. takie, które rozgrywają się między dwojgiem ludzi lub większą ilością osób.

Jeśli chodzi o stronę jakościową konfliktów, to stają się one chorobotwórcze, tj. wiodą do rozwoju zaburzeń nerwicowych, gdy są nierozwiązywalne oraz gdy dotyczą szczególnych sektorów życia człowieka, np. gdy powstają w sferze stosunków międzyludzkich (a człowiek przykłada właśnie do nich wagę). Działania nerwicogenne mają więc konflikty rozgrywające się w tej sferze życia, która zajmuje naczelne miejsce w systemie hierarchii wartości człowieka. Poza tym działanie to mają konflikty, w które uwikłane są ważne dla człowieka potrzeby (potrzeba samorealizacji, potrzeba kontaktu emocjonalnego, sensu życia, aprobaty społecznej, a także potrzeba seksualna) i które utrudniają lub uniemożliwiają ich spełnienie. Szczególnie silne działanie nerwicotwórcze mają również konflikty między obowiązkiem a miłością, konflikty moralne i religijne oraz konflikty natury ambicjonalnej, gdy możliwości człowieka nie mogą sprostać jego wysokim wymaganiom.
Jeśli chodzi o stronę ilościową konfliktów, to stają się one chorobotwórcze, gdy są tak intensywne, że przekraczają próg wytrzymałości człowieka, oraz wtedy, gdy trwają bardzo długo, co także wiąże się w końcu z przekroczeniem progu wytrzymałości człowieka ze względu na przewlekłość napięć konfliktowych. Warto dodać, że bardzo silny konflikt wywołuje duże napięcie emocjonalne, które często zalega nawet po jego rozwiązaniu. Silny więc konflikt wywołuje długotrwałe napięcie emocjonalne w pewnym sensie niezależne od rodzaju jego rozwiązywania. Te długo trwające, szkodliwie oddziałujące napięcia emocjonalne często związane są z lękiem, który odgrywa znaczną rolę w rozwoju nerwicowych zaburzeń - zwłaszcza seksualnych.(...)

• lęk
• mania
• natręctwa
• depresja
• konwersja, tj. przekształcanie się psychicznych zakłóceń w objawy cielesne.

Spośród tych pięciu form właśnie depresja w ostatnich latach staje się zjawiskiem coraz częstszym, jakby na przekór wzrastającemu dobrobytowi. 

Niezliczone rzesze ludzi dręczone są pytaniem o sens życia, nie mają żadnego napędu, aby cokolwiek uczynić, czują się przygnębieni, osamotnieni, cały otaczający świat wydaje im się posępny i szary, nie mają w ogóle radości życia, a w dodatku dręczeni są wieloma wyrzutami w stosunku do siebie oraz poczuciem własnej nicości.

Na wszelkiego rodzaju zaburzenia nerwicowe w naszej cywilizacji szczególnie podatna jest młodzież. To, czego pragną młodzi ludzie, to świadomość, że są potrzebni, a ponadto pragną oni znaleźć odpowiedź na pytanie o sens życia. Na pytanie to jednak nie daje żadnej odpowiedzi nauka rozbijająca atomy, podbijająca kosmos i przeszczepiająca ludzkie serca. W pustkę tę wdzierają się różnorodni "misjonarze" tworzący nowe sekty religijne, a w istocie wykorzystujący bez skrupułów głód wiary i gotowość wiary młodych ludzi - dla własnych korzyści. W medycynie zaś "pustkę" wytwarzającą się między stechnicyzowanym lekarzem, patrzącym na pacjenta przez pryzmat wyników różnorodnych badań specjalistycznych i laboratoryjnych, a człowiekiem cierpiącym, spragnionym życzliwości, zrozumienia, wysłuchania i dobrego słowa zapełniają znachorzy, szarlatani i hochsztaplerzy.

Warto przy tym dodać, że żadne jeszcze pokolenie nie pozostawiło następnym generacjom takiej spuścizny jak nasze w postaci: groźby zniszczenia globu ziemskiego, zniszczenia ludzi jako gatunku, rozbicia świata na wielkie obozy, masowej komunikacji ułatwiającej wgląd w poczynania innych, środków masowej łączności codziennie przekazujących zastraszające i zagrażające człowiekowi komunikaty. Jaki wpływ wywrze także na współżycie uczuciowe ludzi, stosunki międzyludzkie oraz powstawanie różnorodnych zaburzeń... (...)

źródło: Kazimierz Imieliński "Medycyna i seks"

przeczytaj więcej  źródło: http://expertia.pl

Stres powoduje cukrzycę u mężczyzn.       Podatność na stres, który objawia się depresją, stanami lękowymi czy  bezsennością, zwiększa ryzyko cukrzycy u mężczyzn, ale nie u kobiet – wynika ze szwedzkich badań, o których poinformowało  pismo „Diabetic Medicine”...       Okazało się, że mężczyźni, którzy  przeżywali najsilniejszy stres psychiczny,  byli ponad dwukrotnie bardziej narażeni  na cukrzycę, niż najmniej zestresowani panowie...       Nie zaobserwowano podobnej zależności między stresem a ryzykiem cukrzycy u kobiet.

Silne emocje mogą być czynnikiem wywołującym zaostrzenia astmy, ważnym jest więc unikanie sytuacji stresowych. Podjęcie kroków redukujących stres w Twoim codziennym życiu pomoże w obniżeniu ryzyka wystąpienia napadu astmy. Ćwiczenia fizyczne mogą być postrzegane jako część programu radzenia sobie ze stresem. Wypróbuj również inne techniki pomagające zredukować poziom odczuwanego stresu.  Źródło: http://www.przychodnia.pl/

Przygoda człowieka z wirusem opryszczki niezależnie od jej umiejscowienia zaczyna się od zakażenia pierwotnego, które z reguły ma najcięższy przebieg. Potem zmiana znika a wirus przemieszcza się drogą nerwów do zwojów nerwowych gdzie, nie wywołując zmian patologicznych, wbudowuje się do materiału genetycznego komórek nerwowych i czeka na sygnał do rozpoczęcie ataku (reaktywację). Sygnałem takim może być m.in. stres przeczytaj więcej źródło: http://www.dermatologia.waw.pl

Duńscy lekarze, pod przewodnictwem dr Dorthe Hansen, przeprowadzili badania dotyczące wpływu stresu na jaki są narażone kobiety w ciąży na rozwój wad u ich dzieci.
	Po przeanalizowaniu danych okazało się, że częstość wad wrodzonych u dzieci kobiet narażonych na stres była dwukrotnie wyższa. Najbardziej szkodliwy wpływ miały tragiczne wydarzenia, do których dochodziło w pierwszych trzech miesiącach ciąży, w których formuje się większość narządów, więc wszelkie czynniki potencjalnie szkodliwe dla płodu mogą doprowadzić do najcięższych zaburzeń.
Czynnik ryzyka jakim jest stres powoduje zwiększenie we krwi stężenia hormonu, zwanego kortyzolem co może odpowiadać za wzrost stężenia glukozy we krwi i gorsze wykorzystane tlenu przez tkanki płodu. Według naukowców nie można wykluczyć, że matki w żałobie lub pozostające w głębokim stresie piją więcej alkoholu lub nieprawidłowo się odżywiają. Ich dieta może być uboga chociażby w kwas foliowy, niezbędny do prawidłowego rozwoju układu nerwowego.