>
Słowo "stres" od dawna przestało być terminem wyłącznie naukowym, przeniknęło do mowy potocznej. Posługujemy się nim często dla określenia niektórych naszych doświadczeń życiowych i własnych przeżyć, aby podkreślić bodziec, sytuację czy wydarzenie zewnętrzne o określonych właściwościach, bądź zwrócić uwagę na reakcje emocjonalne jako określone przeżycie lub relację między czynnikami zewnętrznymi a osobą.
"Chociaż starałbyś się z całych sił, Drogi Czytelniku, uciekać przed stresem, nie uda Ci się! Stres jest nieodłącznym towarzyszem naszego życia. Ważne sprawozdanie, które należało oddać na wczoraj, korek uliczny, który powstaje akurat wtedy, kiedy się spieszysz, awaria w domu w najmniej odpowiednim momencie i kłopoty w szkole najstarszego dziecka. Te i inne prozaiczne momenty naszego życia mogą stać się powodem sytuacji stresowych.
Stres to reakcja organizmu na przeciążenia, niebezpieczeństwa, przeszkody, silne bodźce i nowe sytuacje życiowe. Sposób i intensywność reakcji na stres zależy od indywidualnych cech poszczególnych ludzi. Amerykańscy uczeni opracowali listę najbardziej stresujących sytuacji. Należą do nich m.in.: śmierć małżonka, separacja, wyrzucenie z pracy, kara więzienia, pobranie wysokiego kredytu, choroba własna lub kogoś bliskiego, zmiana zawodu, przejście na emeryturę.
Sygnał wywołujący stres (którym może być np. wystrzał z broni, pisk opon, krzyk itp.) dociera do mózgu. Poprzez impulsy nerwowe dostaje się do przysadki mózgowej, która z kolei wytwarza hormon pobudzający nadnercza do produkcji adrenaliny i noradrenaliny – „hormonu stresu”. Następuje wtedy wzrost ciśnienia krwi, serce zaczyna pracować szybciej, uwalniana jest do krwi większa niż zwykle ilość glukozy. Jest to stan podwyższonej gotowości organizmu, który jest gotowy do walki. Jeśli ten stan utrzymuje się przez dłuższy czas (stres przewlekły) i napięcie z nim związane nie zostanie rozładowane, wówczas spada odporność organizmu i dochodzi do jego rozregulowania. Towarzyszy temu niepokój, zdenerwowanie, agresywne zachowanie czy różnego rodzaju dolegliwości fizyczne.
Istnieją dwa rodzaje stresu: pozytywny (mobilizujący) i negatywny (destrukcyjny). Stres mobilizujący zwiększa energię i pozwala skuteczniej pokonać przeszkodę. Jest siłą napędową do podejmowania wyzwań i szybszego rozwiązywania trudnych zadań. Stres pozytywny mobilizuje, zwiększa koncentrację, wzmacnia refleks, wyostrza uwagę, zwiększa wydajność mózgu. Jest zatem czymś pomocnym w codziennym życiu.
Stres nadmierny i długotrwały, bez chwil relaksu, jest negatywny. Może wywoływać apatię, problemy ze snem, płaczliwość, niecierpliwość, nagłe kołatanie serca, bóle głowy, przesadne reakcje emocjonalne, gniew, depresję. Inne objawy stresu negatywnego to: nadmierne pocenie się rąk, trudności w oddychaniu, suchość w ustach, ból w klatce piersiowej.
Taki stres zwiększa ryzyko pojawienia się:
- chorób wieńcowych,
- zaburzeń pracy serca,
- zawałów,
- choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy,
- nerwicy,
- bezsenności,
- zaburzeń miesiączkowania,
- zaburzeń erekcji.
Jest jednak kilka sposobów radzenia sobie ze stresem:
- wysiłek fizyczny: spacer, basen, siłownia;
- wykonywanie czynności, które sprawiają przyjemność: czytanie książek, szachy, łowienie ryby, słuchanie muzyki;
- prawidłowa dieta – szczególnie ważne są w tym wypadku produkty bogate w magnez;
- regularny odpoczynek, minimum 6 godz. snu w ciągu doby;
- optymistyczne nastawienie, czasem nawet wbrew faktom;
- dojrzałe wyrażanie własnych emocji;
- stosowanie preparatów ziołowych, np. herbata z melisy;
- stosowanie sprawdzonych technik relaksacji; książki na ten temat dostępne są niemal w każdej księgarni. "
Dariusz Hryciuk
Źródło: Encyklopedia Zdrowia Rodziny.
Gdzie chcesz teraz przejść?
|
|
 |
|
